پنجشنبه, ۲۴ دی ۱۳۹۴، ۰۳:۰۳ ب.ظ
پرواز آرزوی انسان است.در پرواز احساس رهایی و شکوه جان آدم را لبریز میکند.
اما سقوط هم نوعی رهایی در خود دارد و بی شباهت با پرواز نیست.
برای همین هر کسی سقوط میکند و از بند بندگی رها میشود،ابتدا احساس آزادی میکند،اما پایان سقوط ضربه هولناک نابودی است.
(استاد پناهیان)
پاسخ:
سلام
البته به نظر من "انسان " خلق شدن به معنی اینه که توانایی اوج گرفتن هم داریم .
ته هر چیزی به معنی خلاصی از اون نیست . مثل مردن. وقتی به ته زندگی برسی خلاص نشدی . بهتر که نیست هیچ تازه اول گرفتاریه .
اگه مقصد و هدف مشخصی داشته باشیم دیگه مزخرف نیست .
پاسخ:
دیر بازده س ولی بازده ی زیادی داره.
حالت دوم زود بازده س ولی لذتش پوچ و از بین رونده ست . لذت رهایی حاصل از سقوط انسانو راضی نمی کنه . چون لذت گناهی که باعث سقوطمونه هم کمه و هم ابدی نیست ، سیر مون نمی کنه و فقط پشیمونی و اندوه به بار میاره .
امام علی علیه سلام : چقدر تفاوت است میان دو عمل . عملی که لذت آن از بین می رود و عذاب آن باقی می ماند ، و عملی که رنج آن از بین می رود و پاداش آن باقی می ماند .
استاد پناهیان که استاد نگاه پر عمقند