جنبش ِواژه ی زیستـــ

انگار قرار نیست با جلو رفتن آرامش و قرار به این دل برگرده .و چقدر این مسیر بنده و در بند الهی شدن سخت و پر دشمنه... میون این همه آدمی که هر کدوم  به طریقی دارن خودشونو تو دل خدا جا می کنن من تنها جا زدنو بلدم  . چقدر فاصله ست ...

هر سال  نیمه ی آخرین ماه پاییز که سالگرد پا به دنیای خاکی گذاشتنمه ،پر از حسرت و ترسم از تموم شدن  فرصتم. فقط آرزو‌ دارم که وقتی دارم  بر می گردم ازم راضی باشه.