لَیِّن

دیشب وقتی دختر کوچکم مدام گریه و لجبازی می کرد و به هیچ صراطی مستقیم نبود ،وقتی هر پیشنهادی به او می‌دادیم و قبول نمی کرد و فقط گریه می کرد ، تصمیم گرفتم صبر کنم و همچنان مهربان باشم . عصبانیتم را قورت دادم هی نازش را کشیدم . سعی کردم بخندانمش و با او بازی کنم .طول کشید ،  اما در نهایت صبرم جواب داد و دخترکم خندید و آرام گرفت . صبح که از خواب بیدار شدم ، داشتم به این فکر می کردم که این مهربانی و دوست داشتنِ بدون خشم شاید بتواند روی شلوغ های کلاسم هم تاثیر بگذارد .  باید آن قدر مهربان باشم که ناراحتی من برای بچه ها غیر عادی شود و از ناراحتیم ناراحت شوند .
یک سال است که مثل سال های قبل رنج کشیدم . هر روز با سردرد مدرسه را به سمت خانه ترک کردم و با خودم گفتم عجب اشتباهی کردم معلم شدم . هر روز نگران تنبیه ها و محرومیت های از زنگ ورزش و نگاه های تندم به دانش آموزانِ خاطی بودم . که این ها بچه اند و نمی فهمند، اما من روزی باید به خدا برای تک تک اخم هایم پاسخ بدهم . چند روز پیش بود که به همسرم گفتم دیگر تمام شد. می خواهم استعفا بدهم چون دارم دنیا و آخرتم را نابود می کنم . چون نمی توانم با وجود کلاس بی نظم و بی ادبی بچه ها وتوقعات خانواده ها آرام باشم.
فردا روز میلاد امام مهربانیست . و من صبح بیدار شدم در حالی که  به یاد مهربانی دیشبم در حق کودک کوچکم بودم . یادم آمد ابتدای سال تحصیلی عهد کردم که در مدرسه خادم امام رضا باشم و به بهترین شکل معلمی کنم . فکر کنم در محضر آقا  هستم و سعی کنم عالی باشم . من این عهد را بستم اما مهربان نبودم، اما زود عصبانی می شدم و این در حالی بود که امیرالمومنین فرموده بودند : با خشم ، تربیت ممکن نیست .
بعد ایتا را باز کرده بودم و مطالب یکی از کانال هایی که دنبال می کردم را خواندم :
🕊امروز فکر کنیم یک چوپ پَر داریم
و به نرمی و لطافت همین پَرها قرار حرف بزنیم..

از مهربانی از تذکر دادن از توصیه کردن و خدمت به خانواده.
🕊چرا چوب پَر؟
چون  مثل دستور خدا قرار لیّن باشیم. خصوصا  دراین  ایام نورانی✔️

پس هممون خادمُ الله باشیم  یعنی  دنبال چیزی باشم  که  خودِ خدا دوست داره   ...
امروز روزِ خادمیِ امام رضاست، و ما در حرمی به وسعت دلهای عاشق، در خونه های ظاهری وباطنی  سهمِ حضور داریم،
،🏠اگر خادم خانه ام هستم با روی گشاده ،وتک  تک کارهام بانیت  الهی❤️

🌱حرم امام  رضا (علیه السلام ) فقط یک مکان در مشهد نیست؛ بلکه دل هر انسانی که عاشق امامه، یه «حرم» می‌شه.

خادمی فقط به معنی خدمت درحرم  نیست بلکه  باید دل‌مون رو هم برای خدمت آماده کنیم،نیتهامون رو پاک کنیم،
و حتی اگر در حرم نیستیم، با عمل و نیت‌مون خادم اقا  باشیم...

🕊🪶باچوپ پَر  نرمی ولطافت درکلام مثل خادمهای حرم که   مهمون ها رو  با   پَر راهنمایی میکنند
✨وبه  نیت خادمی امام رضا کارهامون روانجام بدیم.
الهی که  بتونیم  بهترین باشیم✨
   
 

و این نوشته ،انگار تایید حرف های در سر من بود.
و باز هم رافت امام رئوفم با کسی که می خواست خادمش باشد .

یادداشتی برای آقایان متاهل

یکی از چالش هایی که تو زندگی مشترک با همسرم داشتم، بحث کارهای خونه بود. تو عرف ما از اونجایی که کار خونه و نگهداری از بچه وظیفه ی خانوما ست احتمالا باید من خجالت زده بشم اگه بگم گاهی ظرفای غذا نشسته میموند، لباسای شسته شده دیر میرفت سرجای اصلی، شام و ناهار دیر حاضر میشد و...
قبلا اینجور مواقع همسرم شاکی میشدن و منو متهم میکردن، خلاصه ما بارها سر این مسائل با هم صحبت کردیم، من قول میدادم که از روز بعد شرایط بهتر بشه ولی نمیشد، بعد از مدتی قرار بر این شد که هر شب  سه چهار ساعت با هم همکاری داشته باشیم، به این صورت که همسرم تو این مدت بچه رو نگه دارن تا من به کارهای خونه و امور  شخصیم برسم یا تو انجام کارها کمکم کنن. بعد از عملی کردن این برنامه، تو همین زمان، هم خونه مرتب میشد وهم غذا آماده میشد  ، تحت تاثیر این همکاری چقدر حال دوتامون خوب شد و چقدر صمیمیت بینمون بالا رفت. حالا وقتی دخترم  میخواد بغلش کنم یا باهاش بازی کنم فکرم آزاده، نه در بند ظرف های توی سینک. البته که مشارکت در کارهای منزل، توبعضی از کشورها یا بعضی از خانواده های ایرانی فرهنگه، اما عموما مرد ایرانی میونه ای با همکاریِ داخل خونه یا حتی انجام کارهای خودش مثل اتو کردن لباس هاش نداره. در حالی که از نظر دین ما، انجام امور منزل لطفِ خانومه نه وظیفه ش.

افکار به ارث رسیده ی قدیمی و مردسالار باعث میشه فشار رو خانوم زیاد باشه، حالا اگه خانوم  شاغل هم باشه که دیگه بدتر، هم باید مثل یه مرد سرکار بره، هم به تربیت و نگهداری از بچه ها برسه، هم به پختن و شستن و مرتب کردن. درحالی که به گفته ی امام علی ع زن ریحانه ست نه خدمتکار و پیشکار.

خلاصه این که آقایون محترم، لطفا همکاری داشته باشید،  اگه بخاطر موقعیت شغلی نمی‌تونید، حداقل سطح توقعتون رو پایین بیارید  و سطح قدردانیتون رو بالا ببرید.

 

این روزا حال بهتری دارم که حتی اگه کارهای انجام نشده داشته باشم، همسرم با مهربونی ازم تشکر می کنن و طوری قربون صدقه م میرن که انگار کامل ترین زن دنیام، احساس کافی بودن دارم، احساس ناکافی و بی کفایت بودن حس بدیه، لطفا این احساسو به مادری که استراحت و خواب و رسیدگی به علایق زندگیش بخاطر بچه ش به هم ریخته منتقل نکنید. 

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم...

دیروز که رفیق همسرم ناگهانی و بدون مشکل قبلی جلوی چشمش سکته کرد و مرد، دیدم چقدر راحت میشه هر چیزی که هر روز براش تلاش میکنی رو بذاری و بری، دیروز که همسرم با گریه از سختی لحظه ی جون دادنش و برگشتن چشماش گفت دیدم که دست ما نیست، به زور هم که شده می برنمون، دیروز که از خوش و بش و شوخی دو ساعت قبل از سکته ش گفت، دیدم که مرگ بی خبر میرسه. دیروز وقتی میخندید، نمی دونست فردا این لحظه یه عده قراره جنازه ش رو تشییع کنن. 

 

+ ممنون میشم شادی روحش فاتحه ای بفرستید. 

قدم اول

نیمه شب 25 شعبان هست. نشستم و کتاب کهکشان نیستی رو می خونم. در جایی از کتاب آیت الله قاضی توصیه می کنن که اگر دنیا و آخرت می خوای نماز شب بخون. ثواب نماز شب خوندن رو سرچ می کنم. همزمان که سرچ می کنم یاد چند شب پیش می افتم. وقتایی که دلم میخواد حرف خاص خدا به خودمو بشنوم استخاره می کنم. به خدا گفته بودم دلم میخواد رشد کنم ولی از هر جا شروع می کنم همون اول راه کم میارم، تو بهم بگو اینبار از کجا شروع کنم. قدم اول من کجاست؟ استخاره کردم، آیه ای که اومد درباره ی پاک کردن مال از حرام بود. پیش خودم گفتم مال ما که حلاله، ما که خدایی نکرده از جای اشتباه روزی کسب نمی کنیم. بار دوم استخاره کردم؛ باز هم در رابطه با مال حرام اومد. بار سوم هم همینطور. بار چهارم هم درباره ی ربا. در حالی که ناراحت و نگران بودم یاد وام های بانکیمون افتادم. برای خونه خریدن وام های زیادی گرفته بودیم؛ همه با سود و با خوابوندن پول توی حساب. حکمش رو سرچ کردم و حرام بود. امشب که داشتم ثواب نماز شب رو سرچ می کردم ناخودآگاه یاد اون شب افتاده بودم. تو همین فکر ها بودم که چشمم به نظری که پایین مطلب بود افتاد و اشک توی چشمام جمع شد. کسی که اسمش ناشناس بود انگار برای همون لحظه ی من اون کامنتو گذاشته بود:" نماز شب با ترک گناه انجام بدید. وام هایی که سود دارند سودش از نظر مبارک امام خمینی و آیت الله بهجت حرامه."

این همه گناه، چرا بدون مقدمه رفته بود سراغ سود های بانکی. انگار داشت به من یادآوری می کرد.

با این همه نمیدونم چیکار کنم. نه توان صاف کردن این وام هارو داریم نه حتی اگه می داشتیم هم بعید میدونم همسرم راضی به انجام این کار بشه . حالا فرضا وام های خودمون تسویه بشه، خونه ی اقوام و پدرو مادرهامون چیکار کنیم؟ اون ها هم از این وام ها دارن. یعنی چیزی سر سفره شون نخوریم؟ اونقدر خودم گناهکارم که حتی جرئت نظر دادن در این باره ندارم. اونقدر خودم از جاهای مختلف دینم کم میذارم که اگه چنین چیزی رو بخوام به دیگران گوشزد کنم حق دارن اشتباهات خودم رو بهم یادآور بشن. خدایا خودت کمکم کن، نذار شرمندت باشم. 

سلام

مدت زیادیه که از فضای وبلاگ نویسی فاصله گرفتم. اما چقدر دلم تنگه برای اینجا، برای وبلاگ هایی که میخوندم و قلمشون حال روحمو خوب می‌کرد. ای کاش همچنان روزگار وبلاگ نویسی پر رونق بود. فضای بلاگ بین فضاهای مجازی مختلف، بیشترین رشد رو برای من داشته، قلم خوبی نداشتم و ندارم اما دلم میخواد دوباره وبلاگ نویسی کنم، امیدوارم که بتونم. 

اگه از خودم بخوام بگم، تو این مدت زیادی که نبودم و درست و درمون ننوشتم، کنکور انسانی دادم، رشته ی روانشناسی خوندم، آزمون استخدامی شرکت کردم، آموزگار ابتدایی شدم ، ازدواج کردمو الان، مادر یه دختر کوچولوی پنج ماهه ام.  اما همچنان در حال دست و پنجه نرم کردن با نفسی که بیشتر از قبل بر من غالبه. میشه گفت تو این مدت نسبت به قبل رشد داشتم؟ 

لتسکنوا الیها ...

یکم ربیع الاول باشد و حرم
زیرِ سایه ی امام رضا جان ؛
دو تا سجاده پهن کنیم رو به خدا
و کلام اللهی که بشود برنامه ی زندگیمان
تو بگویی بله
من بگویم بله
و بشویم «ما» 💕
همـدم و مَحـرم و همسـ(فــ)ــر یکدیگر ... تا بهشت ان شاءالله

                                               کدام آغاز ، زیباتر از آغازِ ما ...؟

لقاء

مَن کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ...

هر کس به دیدار خدا امید دارد

به یقین زمانِ دیدار خدا آمدنی ست

5عنکبوت

 

امانتیِ خدا

همه امانتیم 

امانت رو سالم به صاحبش برگردونیم !

+ انا لله ...

عذابِ الهی

گاهی وقتا 

عذاب الهیِ جامعه ای 

میتونه به گمراهی بیشتر فرو رفتن اون جامعه باشه !

بانویِ بوتراب چرا پا نمی شوی؟

وقتی به چهره ی تو نگاه می کرد 

غم و غصه هایش را از یاد می برد 

 بمان! 

مگر نمی دانی 

تازه آغاز غم های حیدر است؟