اشک ریختن کافی نیست ! حسینی باشیم

بسم الله الرحمن الرحیم 

کل یوم عاشورا 

کل ارض کربلا 

...

با این دلم  به درد محرم نمیخورم

باید

 خودت 

تمام دلم راعوض کنی.

هیچ و پوچ

زمانیکه روانشناسان ، فلسفه دانان و مفسران دینی یک جامعه در ردیف پایین تر از پزشکان و مهندسان و فوتبالیست ها قرار می گیرند ( البته نه از لحاظ حقوق و مزایا . چون کار بعضی ها واقعا سخت تره ) یعنی قلب و فکر و روح انسان ها در ردیف پایین تر از جسم و ابزار زندگیشون قرار گرفته .  مشاغل مهندسی و پزشکی و ... جز برای بهبود دادن به جسم و ابزار زندگی انسان نیستند . و ابزار زندگیمون هم جز برای رسیدن به آرمان های الهی و اهداف متعالیمون نیستند . اما وقتی هدف از در اختیار داشتن این ابزار درک نشه ، ورزشی که برای سلامت جسم هست تبدیل میشه به  هزینه های میلیاردی و هدف و حرص خوردن و حتی اسیب های عصبی عده ای . یعنی هیچ و پوچ .

جمعه ها که می رسد...

 دلشوره می گیرم از اجابت اللهم عجل لولیک الفرج ها 

چقدر حقیرانه ست این همه دلبستگی به آرزو های بی تو 

و چقدر گریه دار  عادت به نبودنت  و ترس از بودنت 

ببخش...

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد

بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

بی تو  هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق

وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

فاضل نظری

در مورد پست قبل

خشکه مقدس معنی گسترده تری داره و خشکه مقدس ها  تیشه به ریشه ی مذهبشون می زنن (از این جهت پست قبلو اصلاح می کنم ). اما اکثر اونایی که خشکه مقدس نامیده میشن اونایی هستن که با تموم وجودشون سعی می کنن به حدود الهی پایبند باشن .   ممکنه بعضی از احکام دینی عرف جامعه نباشه و زمانیکه یه انسان مذهبی می خواد این عرف رو بشکنه خشکه مذهب نامیده میشه. یعنی در اکثر موارد کاربرد این صفت توی جامعه ی ما اشتباهه .اما راجب  اینکه میگین این دسته از آدما به جای اینکه بپردازن به مسائلی مثل حجاب و رقص و .. برن فساد اقتصادی رو درست کنن یا فلان کار که مهم تره انجام بدن : بنظرم این دلیل نمیشه که چون به اندازه ی فلان چیز مهم نیست بهش پرداخته نشه . در ضمن هیچکدوم از اینا با هم تناقضی ندارن که مجبور باشیم یکیشو انتخاب کنیم و از اون یکی بگذریم . اینکه این مهم نیست و اون یکی مهم تره از زیر این بار در رفتنه ( هر چند باید به مهم هاش بیشتر پرداخته بشه ).

اما راجب ریا .آدمی که می خواد ریا کنه قصدش  خوب جلوه شدن در نظر بقیه ست . مثلا در زمان ما کسی که عروسیشو بدون رقص و آواز برگزار می کنه ( به احکام کاری ندارم) نه تنها در نظر اکثر مردم  خوب بنظر نمی رسه بلکه باعث تعجب دیگران یا حتی خشکه مقدس خطاب شدنش میشه . اینو خود اون آدم هم  میدونه که باید صابون حرف مردمو به تنش بماله . بنظر من نه تنها ریا نکرده بلکه باید بخاطر شجاعتش تحسین بشه .

هنوز معتقدم چیزی به اسم افراط توی دین ما وجود نداره . همه ی این حدود تعریف شده و از روی تعادله . کسی هم که زیاد به این حدود توجه کنه انسان متعادل تریه نه افراطی.

+ من فقط نظر خودمو گفتم . دوست ندارم تعصبی دیده بشم .