جنبش ِواژه ی زیستـــ

نیمه شب 25 شعبان هست. نشستم و کتاب کهکشان نیستی رو می خونم. در جایی از کتاب آیت الله قاضی توصیه می کنن که اگر دنیا و آخرت می خوای نماز شب بخون. ثواب نماز شب خوندن رو سرچ می کنم. همزمان که سرچ می کنم یاد چند شب پیش می افتم. وقتایی که دلم میخواد حرف خاص خدا به خودمو بشنوم استخاره می کنم. به خدا گفته بودم دلم میخواد رشد کنم ولی از هر جا شروع می کنم همون اول راه کم میارم، تو بهم بگو اینبار از کجا شروع کنم. قدم اول من کجاست؟ استخاره کردم، آیه ای که اومد درباره ی پاک کردن مال از حرام بود. پیش خودم گفتم مال ما که حلاله، ما که خدایی نکرده از جای اشتباه روزی کسب نمی کنیم. بار دوم استخاره کردم؛ باز هم در رابطه با مال حرام اومد. بار سوم هم همینطور. بار چهارم هم درباره ی ربا. در حالی که ناراحت و نگران بودم یاد وام های بانکیمون افتادم. برای خونه خریدن وام های زیادی گرفته بودیم؛ همه با سود و با خوابوندن پول توی حساب. حکمش رو سرچ کردم و حرام بود. امشب که داشتم ثواب نماز شب رو سرچ می کردم ناخودآگاه یاد اون شب افتاده بودم. تو همین فکر ها بودم که چشمم به نظری که پایین مطلب بود افتاد و اشک توی چشمام جمع شد. کسی که اسمش ناشناس بود انگار برای همون لحظه ی من اون کامنتو گذاشته بود:" نماز شب با ترک گناه انجام بدید. وام هایی که سود دارند سودش از نظر مبارک امام خمینی و آیت الله بهجت حرامه."

این همه گناه، چرا بدون مقدمه رفته بود سراغ سود های بانکی. انگار داشت به من یادآوری می کرد.

با این همه نمیدونم چیکار کنم. نه توان صاف کردن این وام هارو داریم نه حتی اگه می داشتیم هم بعید میدونم همسرم راضی به انجام این کار بشه . حالا فرضا وام های خودمون تسویه بشه، خونه ی اقوام و پدرو مادرهامون چیکار کنیم؟ اون ها هم از این وام ها دارن. یعنی چیزی سر سفره شون نخوریم؟ اونقدر خودم گناهکارم که حتی جرئت نظر دادن در این باره ندارم. اونقدر خودم از جاهای مختلف دینم کم میذارم که اگه چنین چیزی رو بخوام به دیگران گوشزد کنم حق دارن اشتباهات خودم رو بهم یادآور بشن. خدایا خودت کمکم کن، نذار شرمندت باشم.